ปลดออก

v. dismiss

def.:

โทษทางวินัยสถานหนึ่ง ที่ใช้ลงแก่ข้าราชการผู้กระทำผิดวินัยอย่างร้ายแรงโดยสั่งให้ออกจากราชการ ผู้ถูกลงโทษปลดออกมีสิทธิ์ได้รับบำเหน็จบำนาญเสมือนว่าผู้นั้นลาออก

related: discharge, fire, remove syn.: ให้ออก, ให้พ้นตำแหน่ง, ไล่ออก, ขับออก sample:

เขาถูกปลดออกเพราะคดีฉ้อโกง